Hala
büyümeyen bir yanım var; telaşlı,heyecanlı,mızmız çocuk yanım...Kanayan dizlerini saramadığı bir zamanda içinden geçenleri
böyle anlatıyor bana :
Zaman nankör,zaman alçak, zaman anlamsız... Mekan yalan, mekan boş,
mekan anlamsız... His: hissizlik... Ne garip yakın hissettiklerinin
bile aslında çok uzakta durması, ne garip kendine bile uzak olmak...
Fazla birşey istemiyorum dediğin an sorgulamak kendini çok mu şey
istiyorum diye, ne garip...Ne garip bir yaşamaktır bu, ne garip bir
döngü, ne garip bir sistem, sistematik...En hareketli zamanında dört duvar arasında esir edilmiş bir çocuk gibi bakıyorum şimdi olacaklara...Büyüdüğünde ne olacaksın diye sorulan sorulara büyüdüğünde bile adam akıllı cevap verememek ne garip...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder